جنگلهای کاسپی-هیرکانی
با قدمتی حدود ۲۵-۵۰ میلیون ساله متعلق به اویل دوران سینوزوییک است؛ که پس از عصر
یخبندان تا اروپا گسترش یافته و به نوعی مادر جنگلهای اروپایی میباشد.1
مساحت این جنگل۵۵۱۰۰
کیلومتر مربع است که تنها ۱۰ درصد آن محافظت شده و باقیی آن در دست تخریب است!!! این
جنگل در دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان قرار گرفته است.2
مسعود بهنود در این ویدیو مطالبی رو سر هم کرده و به نام تاریخ "جنگل" و زندگیی "دکتر حشمت" به خورد مخاطب میده. تاریخی که هم باب میل پانایرانیستا و طرفداران دوآتیشهی سلطنته و هم باب میل نظام جمهوری اسلامی. (عجیبه که در این مورد چطور انقدر این دو جناح به هم نزدیک میشن)
در آغاز بحث بهنود میگه: «امثال "کلنل پسیان"، "میرزا" و "شیخ محمد خیابانی" چون در مناطق مرزی بودن متهم به تجزیهطلبی شدن که درست نیست.» اما جلوتر میگه: «[میرزا] وقتی رفت به جنگلهای زادگاهش علم استقلال برافراشت، البته صحبت از استقلال نمیکرد بلکه بیشتر حرف از برقراری عدالت و از بین بردن فساد میزد.»
نحوهی قرار گرفتن اسلحه در دست افراد میرزا را با خود میرزا و سردارانش مقایسه بکنید. در
میرزا اسلحه نماد قدرت نیست. بر روی زمین است و میرزا دست خود را بر آن گذاشته؛
یعنی آرمان و تفکر من از گلوله برتر است اما امروز اسلحه برای من وسیله شدهاست.
در افراد جنگل اسلحه اولین چیزیست که وجود دارد. با چنان افتخاری با
اسحله نشانه میروند که گویی"ببین! من تفنگ دارم. باید به حرف من
گوش بدی" ... بههرحال
آگاهی چیز گرانبهاییست و
خیلی سخت به دست میآید. میرزا به دنبال آگاهی ملت بود. میخواست
نشان دهد که مهم مغزیست که بر روی اسلحه قرار دارد. کاش یاران
میرزا و حتی سرداران او اندکی آگاهتر بودند.