Falөk ө Dumbal
فلکˇ دومبال
روزی روزگاری؛ یته مرکه بؤ، جه او بدبخت بیچارهꞌن. هرکاری بؤته بؤ افاقه نؤته بؤ. ای روز خو أمرهꞌ بگوت: ایتؤ نبونه کی، دس دسˇ سر بنم ؤ بنیشم. وأ بشوم فلکه بیاجم ؤ اونˇ جی واورسم کی می سرنویشت چی ئه. خوسن حلقضیه بؤنم.
ویریسأ ؤ را دکت. بوشؤ ؤ بوشؤ تا برئسی یته ورگه. ورگ اونˇ پیشه بگیت ؤ بگوت: آدمیزاد، کویه شؤن دری؟
مرکه بگوت: شؤدرم فلکه بیاجم.
ورگ بگوت: ته ره بوخودا، اگر اونه بیاتی وه ره بؤگوورگ سلاو بخسأنی ؤ بگوت: « می سر همیشک درد کونه. اونˇ دوا چیسه؟»
مرکه بگوتخا ؤ را دکت.
هنده بوشؤ ؤ بوشؤ تا برئسی به یته شأر کی اویندرˇ کیا جنگˇ مئن شکست بوخؤرده بؤ ؤ وورؤته دبو. تا کیا چوشم مرکهꞌ دکت بگوت: «اؤی مردأک کویه شؤدری.»
مرکه بگوت: «قوربان، شؤدرم فلکه بیاجم ؤ می سرنویشته عوضانم.»
کیا بگوت: ایسه کی تو ای رایه شؤدری می قؤلی وه ره بؤگو: «چره مو جنگؤنˇ همه مئن شکست خؤرم؟ تا ایسه یه مرته نی می دوشمنده شکست ندهꞌم.»
مرکه را دکت ؤ بوشؤ. ایسکلئه کی بوشؤ برئسی دریا لک. بئدی نأ پراخوت نهابؤ نأ راشه. ویلؤن ؤ واهیل بومؤنسه بؤ کی چی بؤنه ؤ چی نؤنه کی یه مرتهꞌ یته پیلاکلله مایی آوˇ جی خو سره بیرون بیأرد ؤ بگوت:
«کویه شؤدری آدمیزاد؟»
مرکه بگوت: «می کار زار وکته، شونم فلکه بیاجم. ولی مألوم دئه پیش شؤ منئم. لوتکه نأرم.»
پیلامایی بگوت: «مو ته ره بؤرم او طرف، به ای شرط کی وختی فلکه بیاتی اونˇ جی واورسی کی چره می وینی همیشک خارنه؟»
مرکه قؤبول بکود. پیلامایی اونه کولأگیت ؤ ببورد دریا او طرف.
مرکه را دکت. آخر سر یی جا برئسی، بدی یته مردأی خو تومان لنگهꞌنه جؤر بزأؤ یته بولو خو کولˇ سر بنأؤ خو باغه آو دهꞌ دره. باغˇ مئن هیزارته خال دبو، پیلاته ؤ کوچته. خئلی خالؤنˇ خاک، بی آوی جی ترک وئیته بؤن. ولی چن ته نی بؤ کی آو اوشؤنˇ مئن پورپور بؤ یؤ باغبان هنده اوشؤنˇ مئن آو دکود.
تا باغبانˇ چوشم مرکهꞌ دکت واورسی: «کویه شؤدری؟»
مرکه بگوت: «شونم فلکه بیاجم.»
باغبان بگوت: «چی خأن اونه بگی؟»
مرکه بگوت: «اگر اونه بیاجم دؤنم اونه چی بگوم، هیزارته زاغ دنم.»
باغبان بگوت: «تی گبه بزن. مو فلکم.»
مرکه بگوت: «اوول بگو بئینم ای خالؤن چیسن؟»
باغبان بگوت: «ایشؤن زمینˇ آدمؤنˇشؤنه.»
مرکه بگوت: «می شی کمینه؟»
باغبان یته تشنا کوجی خاله نوشؤن بدأ کی پورعطشی جی ترکه وئیته بؤ. مرکه پورخشمی أمرهꞌ فلکˇ کولˇ جی بولویه چیک بزه' ؤ آوˇ سره وگردأنی خو خالˇ طرف. اساسی کی سیرابابؤ، بگوت: «خا این دورؤسسابؤ. ایسه بؤگو بئینم چره او پیلامایی وینی همیشک خارنه؟»
فلک گونه: «اونˇ وینی مئن یته لعل دوماسده ؤ اگر موشتˇ أمرهꞌ بزنین اونˇ سر، لعل کنه ؤ مایی حال جا هنه.»
مرکه بگوت: «فلؤن شأرˇ کیا چره همیشک شکست خؤره ؤ تاسه اسهꞌ دوشمنده شیکست ندئه؟»
فلک اؤجا بدأ: «او کیا زن هیسه، خؤره مرداکؤنˇ نقشه در بیأرده. اگر نخأنه شکست بوخؤره وأ شوهر بؤنه.»
مرکه بگوت: «خا. او ورگ کی همیشک اونˇ سر درد کونه، اونˇ دوا چی ئه؟»
فلک اؤجا هدأ: « اگر یته یوخا آدمˇ سرˇ میجهꞌ بوخؤره، دئه اونˇ سر درد نئیره.»
مرکه شاد ؤ خنده کونه فلکˇ جی جودا وکت ؤ وگردس. دریا لک پیلامایی اونˇ رافا هیسأبؤ. تا مرکهꞌ بدی واورسی: «اونه بیاتی؟»
مرکه بگوت: «آها. اوول مه ره ببور دریا او طرف، ایمأ مو تأ گونم.»
پیلامایی مرکهꞌ ببورد دریا اوطرف. مرکه بگوت: «تی وینی مئن یته لعل دوماسده ؤ بومؤنسه. ای نفر وأ یته موشت تی سره دکأره تا لعل بککئه ؤ خلاصابی.»
پیلامایی بگوت: «بیه خؤره دکأر ؤ لعلن ویگیر.»
هرچی بدبخت پیلامایی ایلتماس بکود، مرکه قؤبول نکود.
کیا اونˇ چوم رافا هیسأبؤ. مرکه وختی اونˇ ور برئسی ؤ قضیهꞌ واگویه بکود، وه ره بگوت: «هسأ کی تو می رازه بفأمستی، بیه ؤ هیکس نفأمسأر مه ره بگیر ؤ می جا بنیش کیایی بکون.»
مرکه قؤبول نکود. بگوت: «نأ، مو کیایی خأنم چیکار؟ می خاله پورآباتم.»
هر چی لاکو ایلتماس بکود مرکه قؤبول نکود. بومأ ؤ بومأ تا برئسی ورگˇ ور.
ورگ بگوت: «آدمیزاد، ها سرحالی! اونه بیاتی؟»
مرکه بگوت: «آها، تی سردردˇ دوا یته یوخا آدمˇ سرˇ میجه ئه.»
ورگ بگوت: «خا. را مئن تی وأسی چی تفاق دکفت؟»
مرکه سیر تا پیازه ورگˇ رئه واگویه بکود کی چوتؤ مایی لعل ؤ کیایی یه قؤبول نکوده، چون خو خاله پورآباته ؤ دئه اوشؤنه احتیاج نأره.
ورگ یه مرتهꞌ بپپرس ؤ مرکه گردنه بگیت ؤ اونˇ سرˇ میجهꞌ دربیأرد ؤ بگوت: «تی جی یوخاتر کوجار تونم گیربیأرم؟»
نیویشتن کس: صمد بهرنگی
....
افاقه : فایده
بیاجم: پیداکنم
خوسن: برای خودم
حلقضیه: چاره اندیشی
شأر: شهر
کیا: پادشاه
وورؤتن: فرارکردن
ایسکلئه : کمی
خال: کرت
زاغ: فحش
چیک بزه': قاپید
یوخا: احمق
لعلن:لعل+ن=لعلهم
برأ ای ورگؤن چی بدی بودن شمره مگه؟
ایسه شوخی جی بوگذشته، تی دس درد نکونه ای واگردؤن‌ئبه. این لینکه نئنم ورگ وبمجی مئن.