ایمرۊ اسفندار ما سینزه هیسه. ۱۷ رۊج بۊمؤنسه تا نؤرۊزبل.
ایمرۊ اسفندار ما سینزه هیسه. ۱۷ رۊج بۊمؤنسه تا نؤرۊزبل.
#نؤرۊزبل رسید و امسال نیز همچون هر سال در کنار یکدیگر این جشن را و این روز شادی را گرامی میداریم. این دلخوشیی ماست که دیگر چند سالی است که همه نوروزبل را میشناسند. دیگر مردم ما نوروزبل را به طور خودگردان جشن میگیرند. آرزوی ما این است که همهگان، گیلٚمرد و کلایی و گالش، اگر در سرزمین خود هستند یا از آن دورند این روز را زنده نگاه دارند. اما با اینکه عده برپایی این جشن در این سالها فزونی یافته، باز این آرزو به قوت خود باقیست. آخر مگر باید آرزو کنیم مردم عید خود را جشن بگیرند؟ این مردم کیستند؟
۱.
نوروزبل امسال روز دوشنبه، ۱۶ مرداد ماه هجری شمسی، باید برگزار شود.
طبق اطلاعاتی که تا الان به دست ما رسیده، در نوروزمحلهی سیاکل و هلیدشت لنگرود/املش این مراسم به صورت رسمی برگزار میشه.
مراسم هلیدشت که مثل هر سال عمو صفر زحمتشو میکشه، در تاریخ درست و دقیقش برگزار میشه، یعنی ۱۶ مرداد.
و مراسم نوروز محله که توسط گروه دیگهای برگزار میشه در تاریخ ۱۹ مرداد (که البته پسندیده نیست)
طرح مسأله
۱. کشاورزی در چند قرن اخیر شغل اصلیی مردم جلگهنشین البرز بوده. در گذشتهای نه چندان دور مالکین زمینهای زراعی، اربابان و ملاکین بزرگ بودند، که پس از اصلاحات ارضی، در دوران پهلوی دوم، کشاورزان نیز مالک زمین شدند. از آن زمان تا امروز، هر روز شاهد : 1ـ کوچکتر شدن شالیزارها و 2ـ خشکاندن و تبدیل زمینها به ویلا و باغات پرتقال، کیوی و ...، هستیم. با ادامهی این روند در سالهای اخیر و کوچکتر شدن هر روزهی شالیزارها، به علت توارث، و تغییر کاربری زمینها، به دلیل نیاز مالی مالکین و عدم سوددهی مناسب به کشاورز، چیزی که در آینده شاهد خواهیم بود نابودیی مطلق کشاورزی و محیطزیست است. چه باید کرد؟
امسال نؤرۊزبل با تمام مشکلات ریز و درشت و کم و کاستی ها برگزار شد.جای خیلی ها خالی بود و عدم حضور فعال برخی از عزیزان به شدت احساس می شد. اما در نهایت با شادی مراسم رو سپری کردیم و دیدارها تازه. خسته نباشید میگم به عمو صفر و گروه نازنینش و همچنین دوستانی که با عشق و علاقه و بدون هیچ چشمداشتی برای اطلاعرسانی این مراسم تلاش کردن و با پخش تراکت در سطح شهرها و البته تبلیغات وسیع تو فضای مجازی باعث شدن جمعیت زیادی حداقل با اسم نؤرۊزبل آشنا شدن و جرقه ای هرچند کوچیک تو ذهنشون خورد و همین جرقه برای ما کافیه تا به امید خدا این مراسم سالهای بعد هرچه باشکوه تر و البته غیرمتمرکزتر برگزار بشه. از دیدن همه ی کسایی که به مراسم اومدن و باعث شدن شعله ی امید همچنان تو دل ما روشن بمونه صمیمانه تشکر میکنم و از همه ی کسایی که به هر دلیلی نیومدن یا تا نیمه ی راه اومدن و برگشتن به عنوان یه علاقمند مسائل قومی عذرخواهی میکنم و امیدوارم بتونیم این مراسم رو سالهای بعد بدون استرس و در نقاط مختلف گیلان برگزار کنیم؛ که این مورد به دست نمیاد مگر اینکه دوستان و علاقمندان در طول سال (یعنی ۳۶۵ روز باقیمونده) تلاش کنن و این مراسم رو معرفی کنن تا شاهد روزی باشیم که این مراسم خودجوش برگزار بشه.
دامؤن لتریج
نؤرۊزما اول