جنگل‌های کاسپی-هیرکانی با قدمتی حدود ۲۵-۵۰ میلیون ساله متعلق به اویل دوران سینوزوییک است؛ که پس از عصر یخ‌بندان تا اروپا گسترش یافته و به نوعی مادر جنگل‌های اروپایی می‌باشد.1
مساحت این جنگل۵۵۱۰۰ کیلومتر مربع است که تنها ۱۰ درصد آن محافظت شده و باقی‌ی آن در دست تخریب است!!! این جنگل در دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان قرار گرفته است.2
نرمˇ جا نیشتید
بۊرسˇ مئن
پۊلˇ همرأ بازی کۊنین
بازی کۊنین
خنده ره
پۊلˇ ره
شۊمۊ
خندنین
کۊشنین
پۊل، پۊلˇ سر ننین
مۊقددس زنکه اۊنˇ بدی، قوی آدم'، وأشیات'، سأرا مئن قدم زنه، کش‌کنار' پاسنه. نزدیک‌ئابونه.
- زنأی! هۊنه. تی چۊچه کتان' بازئاکۊن. شادی کۊه' نۊشؤن بدی تا تی جی حظ بؤبۊره. هیتؤ گه تره بٚینه، هنه تی ور. ایشتیاق' اۊنˇ مئن ویریسأن. اۊن' تۊوأد تی زنؤنه دؤمˇ مئن. جؤنورانˇ جی اۊن' بیگانه بؤکۊن. جؤنورانی گه سأرا مئن بۊمأن. تی چۊچه اۊنˇ چۊچه سر خؤش نیشنه.
ایمأ زنکه خۊ چۊچه کتان' بازئاکود، شادی کۊه' نۊشؤن بدأ. تا اۊنˇ جی حظ بؤبۊره. نٚیسأ، اۊنˇ میجاز' بفأمس. رخت بکت، بدی یؤ، زنکه' تۊوأدأ زیمی سر، زنکه ایشتیاق' اۊنˇ مئن ویریسأنی، اۊنˇ زنؤنه دؤم. اۊنˇ چۊچه خۊجیر، خۊدا مۊقددس کنیرئکˇ چۊچه سر خؤتئه.
اۊشؤن تنها بؤن، ۶ رۊج ؤ ۶ شو انکیدؤ اۊ زنکه همرأ هیسأبؤ یؤ تۊقایی مئن یکته بۊبؤ بؤن.
انکیدؤ سیر اۊنˇ قشنگی نعمتˇ جی، خۊ دیم' راست‌ئاگۊد ؤ شر' بپیرأست، جؤنورانˇ دۊمبال مۊت. هیتؤ گه شۊکائانˇ چۊشم اۊن' گنه، پرئأگیرن ؤ ویرۋجنن . سأرا جؤنوران اۊنˇ جی رمٚنن.
انکیدؤ سۊئأکت. خۊشک‌ئابؤ. بدأری اۊنˇ دؤبۊسته بؤن. وگردنه زنکه ور. اۊنˇ لنگˇ ور نیشنه، اۊنˇ چۊشمˇ مئن، چۊشم دۊجنه یؤ هیتؤ گه اۊن گۊنه این ایشتؤونه:
دۊ ته راهب یته چاکˇ مئن، دیرˇ نزدیکی نیشته بؤن. هۊ دم یه رۊمه خرگۊش بۊمأن ؤ یته راهبˇ دؤر بینا بؤتن بازی گۊتن.
اۊ یته راهب گه تنها نیشته بؤ، واق‌بزه‌ئأر بؤگۊت: "أى، تۊ وأ مۊقددس ببی، خرگۊشان همه تی دؤر جمع‌ئابؤن؛ ولی بئین، همه می جی ویرۋجنن. ایسه بؤگۊ بینم جریان چئه؟"
اۊنˇ ریفئق أوج‌ئأدأ: "جریانی ندأره، ماجرا اینه گه مۊ خرگۊش نۊخؤرم."
چاک= دشت
أوج= پاسخ
دیوار
رۊز دراز رۊز دیوارˇ همرأ همه درگیریم
شأسه بۊن کاش هر یته
یته آجۊر دیوارˇ جی وگیریم
دیوار،
أمه'ره دؤر ئأگۊده،
تۊر وکتیم
قرن بیست و یکم قرن مصرف و مصرف و مصرف. قرنی که بشر ناتوان از تولید است؛ تولید ضروریات زندگی‌اش. بشر قرن بیست و یک، آن‌چنان اسیر مصرف و نمایش است که وقت سر خاراندن ندارد، و وقت تفریح.
بشر قرن بیست و یکم ناتوان‌ترین نسل نوع بشر است؛ با وجود تمام پیشرفت‌های دانش و تکنولوژی، با وجود تمام اختراعات و اکتشافات، امروز بشر ناتوان‌ترین نسلْ در تمام تاریخ بشریت است، چرا که از تولید عاجز است و از زندگی محروم. چنان اسیر ماشین است که از انجام ساده‌ترین امور (به تنهایی) عاجز است. سلطه‌ی ماشینیسم بشر را تبدیل به کودکی کرده که حتی اختیار خوردن خود را نیز ندارد.
شرکت‌های بزرگ غذایی، با هدف کسب سودِ هر چه بیشتر، ذائقه‌ی بشر را تغییر داده و باعث نابودی‌ی تنوع تولیدات غذایی‌ی بومی، و یکسان‌سازی‌ی فرآورده‌های کشاورزی شده‌اند. با سخت کردن زندگی برای کشاورزان و اعمال فشار بر روی آن‌ها کاری کردند که کشاورزان محصولات مرغوب، سالم و متنوع گذشته را با محصولات نامرغوب، معمولی، تراریخته و پرمحصول و در نتیجه سودده جایگزین کنند تا از این طریق شاید بتوانند زندگی‌ی مرفه‌تری داشته باشند.
#نؤرۊزبل رسید و امسال نیز همچون هر سال در کنار یکدیگر این جشن را و این روز شادی را گرامی می‌داریم. این دل‌خوشی‌ی ماست که دیگر چند سالی است که همه نوروزبل را می‌شناسند. دیگر مردم ما نوروزبل را به طور خودگردان جشن می‌گیرند. آرزوی ما این است که همه‌گان، گیلٚمرد و کلایی و گالش، اگر در سرزمین خود هستند یا از آن دورند این روز را زنده نگاه دارند. اما با اینکه عده برپایی این جشن در این سال‌ها فزونی یافته، باز این آرزو به قوت خود باقی‌ست. آخر مگر باید آرزو کنیم مردم عید خود را جشن بگیرند؟ این مردم کیستند؟
[مطلبی که می‌خوانید بخشی از مجموعه مصاحبه‌های رفقای سایت پراکسیس است که شامل ٦ مصاحبه با فعالین حوزه‌های مختلف در کشور مکزیک است و من این مصاحبه را بنا به اهمیتی که موضوع خودگردانی برای مردم ما دارد این‌جا می‌گذارم.]
"کسی که تحلیل می‌کند و تصمیم می‌گیرد، توده‌ی مردم است. این است شیوه‌ی انتخاب‌شدن و کارکردن ما."
گفتگو با اعضای شورای دولت خوبِ لارئالیداد
جیمی، میریام و لیدیا
دهکده‌ی لارئالیداد، چیاپاس، ۱۹ دسامبر ۲۰۱٦
س: آیا ممکن است در مورد شکل‌گیری و سازمان‌دهی‌ی کار شوراهای دولت خوب برایمان توضیح بدهید؟
جیمی: عصر همگی به خیر. از شما عذر می‌خواهیم که برای این مصاحبه معطلتان کردیم. تعداد ما در روستا بسیار کم و میزان کارها بسیار زیاد بود. من جیمی به همراه رفقا میریام و لیدیا از اعضای شورای دولت خوب و نماینده‌ی روستاهای در حال مبارزه هستیم و خوشحلایم که می‌توانیم شرح خودمختاری و تشکیل شورای دولت خوب را با شما شریک بشویم.
دریافت
مدت زمان: 4 دقیقه 28 ثانیه
مسعود بهنود در این ویدیو مطالبی رو سر هم کرده و به نام تاریخ "جنگل" و زندگی‌ی "دکتر حشمت" به خورد مخاطب میده. تاریخی که هم باب میل پان‌ایرانیستا و طرفداران دوآتیشه‌ی سلطنته و هم باب میل نظام جمهوری اسلامی. (عجیبه که در این مورد چطور انقدر این دو جناح به هم نزدیک میشن)
در آغاز بحث بهنود میگه: «امثال "کلنل پسیان"، "میرزا" و "شیخ محمد خیابانی" چون در مناطق مرزی بودن متهم به تجزیه‌طلبی شدن که درست نیست.» اما جلوتر میگه: «[میرزا] وقتی رفت به جنگل‌های زادگاهش علم استقلال برافراشت، البته صحبت از استقلال نمی‌کرد بلکه بیشتر حرف از برقراری عدالت و از بین بردن فساد می‌زد.»
سال‌هاست دولت‌های مختلف با عناوین و شعارهای متنوع سعی در آرام جلوه‌دادن اوضاع، مناسب بودن شرایط و مردمی بودن سیستم دارند؛ و این در حالی‌ست که از زمان "اصلاحات ارضی" تا کنون، روزبه‌روز اوضاع کشاورزان و کارگران بدتر از قبل می‌شود.
با انتقال‌های بی‌منطق و غیراصولی‌ی آب، برای مدتی به کشاورزی‌ی منطقه‌ای رونق دادن و بعد از چند سال همان آب را به جایی دیگر منتقل کردن، پاسخ هیچ مسأله‌ای داده نمی‌شود و فقط صورت مسأله پاک می‌شود و این کار را "کنترل کردن" و "سامان دادن" شرایط نمی‌نامند، بلکه "حماقت" می‌نامند.
