دامؤن

دامؤنˇ ویرش

دامؤنˇ ویرش

دامؤن

Gil ө Vă

دوشنبه, ۱۳ مرداد ۱۳۹۳، ۰۱:۱۰ ب.ظ

گوشهای از سرمقالهی جناب آقای پوراحمد جکتاجی در گیلهوا 130 (سیا-دیا 1587):

 

اتفاقی که در مزارع جلگهای گیلان میافتد مشابه اتفاقی است که پیشتر در نوار ساحلی دریا و بعد در مراتع و دامنه جنگلها افتاده است و طبیعت گیلان را که از آن ِ همهی گیلانیان و هموطنان است دستخوش آشفتگی و انواع آلودگیها کرده است. زمانی حدود 20 سال پیش برادران مازندرانی ما، به ویژه آملیها و بابلیها که قبلن اراضی کشاورزی خود را بر اثر بروز پدیدهی مشابه از دست داده بودند به گیلان سرازیر شدند و زمینهای کشاورزی را میخریدند، موضوع چنان جدّی شد که آیتالله احسانبخش امام جمعه وقت رشت در تریبون نماز جمعه به کشاورزان هشدار داد و به مسئولان اخطار کرد که جلوی فروش زمین و تغییر کاربری را بگیرند. کاری که در حال حاضر به جد گرفته نمیشود. خوب بود خریداران آملی و بابلی زمینهایی را که میخریدند با توان مالی خود و به مدد ماشینآلات و عشق به کار و تولید باز به زراعت میپرداختند؛ خریداران امروز نه تنها کشاورز نیستند که از هر جای تهران و کلانشهرها به قصد امحاء کشاورزی و ساختن صرفن ویلا برای گذراندن دورهی تعطیلات و اوقات فراغت آمده و دست به خرید زمین میزنند. تأسفبارتر اینکه بیشتر فروشندهگان این زمینها ناگزیر میشوند بعدن به عنوان سرایدار و نگهبان ویلاها بر سر زمینی که خود روزی مالک آن بودند در ازای مبلغی ناچیز کشیک بدهند و نگهبانی کنند.

.

ویلاسازی هم متر و معیاری دارد. جای خاص و روال خاص و ساختوساز خاص خود را دارد. اگر قرار باشد هرکس، هرجا را خواست بخرد و با سلیقهی خود بسازد که هماهنگی با محیط و معماری محل نداشته باشد، آنچنان که اکنون به چشم میآید نه فقط منطقی نیست و زیبا نیست که ویرانگر است. دیگر نه از کشاورزی نشانی خواهد ماند نه از طبیعت بکر موجود نمادی، نه از هویت بومی و وحدت قومی. ترکیب جمعیتی و ذائقهی فرهنگی به هم میخورد مشکلات اجتماعی بروز میکند. طبیعت گیلان عوض میشود، دیگر حتی برای گردشگران هم مقبولیتی نخواهد داشت. آنگاه پای توریسم هم از منطقه میافتد و آخرین بارقهی امید، نقش برآب میشود.

باید کمپینی برای نجات این مشکل تشکیل داد. باید نهشضتی ایجاد کرد که مردم به آگاهی و هشیاری برسند و اتفاقن مدیران اجرایی در ایجاد این کمپین و برپایی نهضت باید کمک حال مردم باشند و شوق اعتراضات را دامن بزنند. مگر ایران چقدر نوار سبز ساحلی و جنگلی و سرزمین نمور و بارانی دارد که مسئولان اجرایی نسبت به این امر این همه بیتوجه  بیاحساسند. مسئولان اگر عمق فاجعه را در نیابند و جلوی این روند را نگیرند، تاوان سختی از نظر وجدان کاری و مسئولیت ملی خواهند داشت و اگر با مردم همراه باشند و در ایجاد این نهضت یاری کنند،  مطمئنن قدم خیری برداشتهاند که هیچگاه از یاد و خاطر مردم فراموش نخواهد شد.

گیلانی دلواپس است. برای کشاورزی در حال احتضارش، برای صنعت عقیمش و برای طبیعت در حال نابودیاش، برای بقای خود و ابقای سرزمینش، برای حال و آیندهاش. مسئولان دورهی تدبیر و امید چه راهکاری برای رفع این دلواپسی دارند؟ به واقع دلواپسیم. دلواپس داشتههای خود که از دستمان میرود و دلواپس آینده.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۳/۰۵/۱۳
دامؤن

نظرات  (۰)

هلئه هیچ گبی بزئه نوبئه

خسأنئن

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی